Saïda El Ouafi begon destijds als poetsvrouw in het WZC. “Die uren waren destijds makkelijk combineerbaar met de zorg voor mijn mama”, zegt ze. “Zorgen voor oude mensen was en is iets wat ik heel graag doe. Vandaar dat het mijn droom was om in Immaculata te komen werken. De nieuwe bouw (die in 2011 werd gezet) had een enorm aantrekkingseffect op mij. Ik wou hier kost wat kost komen werken.” Saïda deed ervaring op in verschillende diensten: van de poets, over de keuken tot de buitendienst. Uiteindelijk vond ze haar droomfunctie als gastvrouw.
“Dat het hard werken is zal ik zeker niet ontkennen. Maar het geeft veel voldoening om met de mensen in interactie te gaan en mee te kunnen werken aan de vele animatie-activiteiten. Ik heb het geluk om daarvoor te mogen samenwerken met een hele goede gastvrijheidscoach.” Saïda merkt dat de WZC-bewoners doorheen de jaren zorgbehoevender worden. “Maar in de interactie maakt dat weinig verschil. Mensen met dementie moet je iets speelser benaderen, maar dat is voor mij geen probleem. Je kan het soms wat vergelijken met toneel spelen, maar dan wel goedbedoeld en met de nodige empathie.”
