Het achtste verhaal in de reeks ‘unieke zorg door unieke mensen’ is dat van Femke. Zij werkt als zorgkundige in WZC Immaculata nadat ze hier ook als jobstudent bij het onderhoudsteam gewerkt heeft. Bij elk woord dat ze zegt, voel je de liefde die ze heeft voor de residenten, collega’s en de huiselijke sfeer. ‘Je krijgt heel veel liefde terug van de residenten terug. Dat kan een kus op de hand of op de wang zijn maar evengoed een welgemeende dankjewel.’
Hoe ben je zorgkundige geworden, Femke?
Femke: “Ik ben altijd een zorgzaam persoon geweest. Toen ik in het middelbaar zat, moest ik een keuze maken en ik ben in de zorg gegaan. Dat was de beste keuze want ik doe het zo graag en daarom ben ik uiteindelijk ook in deze sector komen werken. Ik heb altijd een groot hart gehad voor de zorg.
Ik heb altijd voor mijn grootouders gezorgd en ben ook vaak op bezoek geweest in woonzorgcentra. Dat fascineerde mij altijd wel hoe zorgkundigen en verpleegkundigen met residenten omgaan. Dat is niet altijd een gemakkelijke job maar echt iets dat je graag moet doen.”
Hoe ben je in WZC Immaculata terechtgekomen?
Femke: “Mijn mama werkt hier ook in het onderhoudsteam. Zij had dat aangebracht en ik heb hier dan een paar jaar als student gewerkt bij het onderhoudsteam. Toen poetste ik de kamers en de gangen. Het jaar na corona ben ik als weekendwerker in de zorg komen helpen op Residentie Calla. Dat ben ik blijven doen tot het einde van mijn schoolcarrière. Vervolgens ben ik nog 2 maanden op vakantie getrokken om daarna mijn eerste vaste job hier in handen te nemen: zorgkundige op Residentie Calla.”
Wat zijn de pluspunten van WZC Immaculata?
Femke: “De activiteiten en de grootte van de tuin en cafetaria denk ik. Daarnaast hebben we op elke dienst een gastvrijheidscoach en daar zie je dat zo kleinere activiteiten op de residentie zelf ook geweldig vinden. Bovendien hoor ik ook vaak dat het een groot voordeel is dat de bewoners uit twee menu’s kunnen kiezen tijdens het warme middagmaal. Immaculata is in mijn ogen een top woonzorgcentrum en dat is niet omdat ik hier werk dat ik dat zeg. Je mag andere woonzorgcentra bezoeken, hier zal je toch altijd iets vinden dat beter en specialer is. Het is een woonzorgcentrum waar ik met alle vertrouwen ook mijn ouders of grootouders zou laten verblijven als ze dat willen. De mensen hebben hier alles wat ze willen hebben en we proberen in het mate van het mogelijke zoveel te doen. Dat is uniek. Als er iemand een dieet volgt, dan zorgt de diëtiste ervoor dat dat er apart gekookt wordt. Zelfs bij mensen met suikerziekte, worden speciale dessertjes en drankjes aangekocht. Je kan het zo gek niet bedenken of er wordt aan gedacht. Dat is de extra ‘final touch’ die Immaculata heeft.”
Immaculata is in mijn ogen een top woonzorgcentrum en dat is niet omdat ik hier werk dat ik dat zeg. Je mag andere woonzorgcentra bezoeken, hier zal je toch altijd iets vinden dat beter en specialer is.
Je voelt dat je je job heel graag doet. Hoe komt dat?
Femke: “De sfeer op de residentie is fantastisch. Ik wil altijd het beste hebben voor mijn residenten. Ik probeer altijd rustig te zijn en ik krijg heel veel voldoening van mijn job want ik weet ook dat als die alles krijgen wat die nodig hebben, die zo gelukkig en dankbaar zijn. Je krijgt dan heel veel liefde terug. Dat kan een kus op de hand of op de wang zijn maar evengoed een welgemeende dankjewel. Daar doe je de job voor. Ze weten ook dat we ervoor zorgen dat ze niets tekortkomen. Meestal komen ze ook uit een thuissituatie waar het nog moeilijk was om alles te krijgen en alles zelf te doen. Hier vinden ze dan terug wat ze willen en verdienen. Je voelt aan nieuwe residenten ook meteen hoe verrast ze zijn over de goede kwaliteit van zorg die we aanbieden. In het kort: ik werk hier gewoon echt heel graag.”
Je zegt dat de residenten niets tekort komen. Hoe zit dat met het personeel?
Femke: “Je krijgt hier als personeelslid wel veel aandacht. Iedereen kent je ook bij naam. Je voelt je hier een persoon en niet gewoon iemand die de hoop vergroot. Een grote meerwaarde vind ik de personeelskring: Potje Plezier. Dat team zorgt ervoor dat er de meeste maanden wel een extraatje is. Zo was er in juli een frietkraam voor personeel en krijgen we in augustus een ijsje van een echte ijsjeskar. Ook in de kerstperiode en voor de dag van de medewerker krijgen we altijd een klein presentje. Al die kleine dingetjes zorgen er wel voor dat je je geliefd voelt.”
Op welke manier voel je die liefde?
Femke: “Ik denk dat het een mooie volledige vicieuze cirkel is. De liefde die ik hier het hardste voel, is de liefde van de residenten voor wat wij – de zorgverleners – doen. Die liefde kan er enkel komen als je je werk goed doet en dat kan dan weer enkel als je van je werkgever ook liefde en appreciatie krijgt. Anders hou je dat niet vol. Ik denk dat de kracht van WZC Immaculata zit in het feit dat die cirkel zo mooi rond is. Als je ervoor zorgt dat de resident een goede ochtendzorg krijgt, zie je die helemaal opfleuren en de hele dag genieten van alles wat er hier is. Het is meestal hun laatste woonplaats.”
Hoe belangrijk is een zorgkundige voor de residenten?
Femke: “Het is misschien raar hoe dit klinkt maar op onze residentie wordt er weinig onderscheid gemaakt tussen zorgkundigen, verpleegkundigen en de rest van het team. De inhoud van de jobs verschilt maar iedereen is even belangrijk in de zorg van de resident. Ik denk ook dat het emotionele aspect van een bewoner soms niet genoeg aan het licht komt of aandacht krijgt. Als iemand zich slecht voelt, gaan wij als eerste in gesprek. Op die manier zijn we ook een gesprekspartner als iemand nood heeft aan een ‘babbel’. Ook dat is een aspect van onze job, naast het wassen en aankleden van de residenten en de maaltijden begeleiden.
Wij vinden het belangrijk dat er een balans is tussen de verschillende functies op de residentie. Een zorgkundige zou niets kunnen zonder een verpleegkundige maar omgekeerd ook niet. Zij hebben natuurlijk andere verantwoordelijkheden zoals grote wondzorg en het toedienen van medicatie. De insteek blijft dezelfde: de resident zo goed mogelijk helpen in de laatste levensfase.”
Met de hoofdverpleegkundige als lijm?
Femke: “Ja, inderdaad. Bij ons is dat Nathalie en zij regelt dat perfect. Zij zorgt ervoor dat het meeste papierwerk zorgvuldig is ingevuld. Als er een nieuwe resident is, krijgen we een zeer uitgebreide en correcte briefing van die persoon. Op voorhand weten we meestal op die manier al heel veel over de resident. Vanwaar komt hij? Hoe is de gezinssituatie? Zijn er bepaalde voedingspatronen? Welke zorgbehoevendheid heeft de persoon? …”
Jullie doen ook op regelmatige basis teamvergaderingen. Wat wordt daar juist besproken?
Femke: “Dat is heel multidisciplinair. Daar zitten zowel de collega’s van het onderhoud, de kinesisten, logopediste, gastvrijheidscoach, alle zorgkundigen, verpleegkundigen en ook sommige medewerkers van de nacht bij. Dat is om alles in grote lijnen te bespreken omdat we niet altijd allemaal samen aanwezig zijn want in de namiddag zijn er al minder medewerkers en meestal ben je druk bezig waardoor je moeilijk kan bespreken met elkaar wat er gaande is. Tijdens de teamvergadering – die een uur of twee duurt – zeggen we tegen elkaar wat er beter kan, waar we op moeten letten. Zo willen we de samenwerking versterken en het is ook een moment om even te ventileren en te zeggen wat je stoort. Dat is een soort van openboekcultuur en daar hou ik wel van. Er is ook geen minuut stilte of zo. Er wordt echt gebruik gemaakt van de situatie om dingen aan te kaarten.
Dat is iets dat je op veel andere plaatsen ook niet tegenkomt en ik voel dat dat wel echt een meerwaarde is, zowel voor de organisatie, als voor mijzelf en mijn collega’s. Als we dat niet zouden doen, denk ik dat er veel frustraties onderhuids zouden zijn, terwijl we dat nu op een vriendelijke en constructieve manier kunnen oplossen. Dat zou ook de zorg voor de resident niet ten goede komen en uiteindelijk is dat onze prioriteit. Ik vind het dus heel goed hoe het nu loopt want nu is er echt wel een teamgevoel onderling.”
Als er een nieuwe resident is, krijgen we een zeer uitgebreide en correcte briefing van die persoon. Op voorhand weten we meestal op die manier al heel veel over de resident.
Het lijkt me raar om iemand van de zorg te laten spreken met iemand uit de poetsdienst. Dat zijn twee aparte werelden voor mij.
Femke: “Dat is ook zo maar dat is tegelijkertijd ook de kracht van zo’n vergadering. Bij één van de vorige vergaderingen kwam er de opmerking van het onderhoudsteam om de toiletten iets properder achter te laten als een resident naar het toilet gegaan was. Anders wordt dat te moeilijk om nog later te kuisen. Op zich is dat iets kleins maar door dat te communiceren met elkaar is er minder discussie en zorgen we samen sneller en beter voor de resident. Het tweede deel is ook altijd zorggerelateerd en dan verlaten de collega’s die daar niets mee te maken hebben ook gewoon de vergadering. Zo is dat allemaal goed op elkaar afgestemd.”
Wat hoop je hier nog te bereiken, Femke?
Femke: “Misschien vind ik ooit wel de moed om een diploma van verpleegkundige te halen of kan ik ooit voltijds werken want momenteel werk ik maar 4/5de. Dan mis ik in de namiddag soms wat activiteiten en ik ben ook graag gewoon altijd bezig. Dat is gemakkelijker voor mij. Al ben ik voorlopig blij met wat ik doe en hoe ik het doe. Ik werk graag, heb nog heel veel werkenergie en ben ontzettend blij op Residentie Calla. En ik zie ‘mijn mensen’ graag.”
Je hebt al enkele keren ‘mijn mensen’ gezegd
Femke: “Zij hebben een speciaal plekje in mijn hart. Dat zijn onze residenten in ons team. Ik hecht wel echt waarde aan de personen waar ik voor zorg. De meeste zijn echt afhankelijk en die liggen letterlijk en figuurlijk in je handen. Voor mij zijn dat mijn bewoners en dat merkt ook mijn omgeving. Mijn familieleden en vrienden zeggen echt dat ik voor de job geboren ben. Dat doet me deugd.”
